۱ ـ ضعف مجلس نمایندگان: مجلس نمایندگان پیش از این چندین بار تلاش کرد تا جنگ لیبی را به تأیید برساند، ولی موفق نشد و سرانجام هنگامی ‌که عملیات نظامی آمریکا در این کشور به پایان رسید، این مجلس نیز به تلاش خود پایان داد. این در حالی است که عملیات علیه لیبی، حمایت سازمان ملل، ناتو و انگلیس را نیز به همراه داشت. 

بنابراین، تصویب هر لایحه‌ای درباره سوریه در مجلس نمایندگان، حتی دشوار‌تر از مورد لیبی خواهد بود. به همین دلیل بود که «جان بوهنر»، رئیس مجلس نمایندگان از اوبام نخواسته بود تا لایحه عملیات علیه سوریه را به این مجلس ارائه دهد. وی چنین کاری را ‌«کابوس» برای اوباما خوانده بود.

۲ ـ انشقاق در میان هر دو حزب: در جریان انتخابات سال ۲۰۰۴، جورج بوش تأکید می‌کرد که دموکرات‌ها در زمینه امور دفاعی ضعیف هستند. اکنون آن روزهایی که عراق و افغانستان موضوعات مورد تأیید هر دو حزب بود، دیگر گذشته است. واشنگتن اکنون به سیاست خارجی بازگشته که بیشتر یادآور دوران ریاست جمهوری کلینتون است؛ یعنی زمانی که دو حزب اصلی َآمریکا درباره سیاست مداخله دچار اختلاف نظر بودند.
 
امروز‌ همچون سال‌های دهه ۱۹۹۰، دموکرات‌های صلح طلبی را می‌بینیم که خود را با «لیبرتارین»‌های انزواطلب همراه کرده‌اند. این گروه، خود را در تقابل با جمهوری خواهان جنگ‌طلب و دموکرات‌های تندرو قرار داده‌اند. این موضوع باعث دشواری کسب رأی مطلوب ‌و همچنین باعث می‌شود که سوریه از حالت یک موضوع مورد اجماع خارج شود، در حالی که برای ورود به جنگ به چنین اجماعی نیاز است. 

با برگرداندن این موضوع به کنگره، اوباما اساساً افرادی را که کنار گود نشسته و از وی انتقاد می‌کنند ‌به چالش می‌کشد. این منتقدان شامل لیبرال‌هایی هستند که از شکل‌گیری یک عراق دیگر می‌ترسند و جنگ طلبانی که خواستار اقدامی شدید و پیگیری سیاست تغییر نظام در سوریه هستند. 

به احتمال زیاد، این کار اوباما سبب ایجاد هرج و مرج خواهد شد. تاکنون دو تن از جمهوری‌خواهان جنگ‌طلب، یعنی جان مک کین، سناتور ایالت آریزونا و لیندسی گراهام از کارولینای جنوبی اعلام کرده‌اند حاضر به دادن رأی مثبت برای حمله به سوریه نیستند، مگر این که اوباما به اجرای راهبردی متعهد شود که وضعیت میدان جنگ را تغییر داده، بشار اسد را از قدرت کنار زده و منازعه سوریه را پایان دهد». این در حالی است که کاخ سفید پیش از این اعلام کرده، هیچ راهکار قابل قبول نظامی برای سوریه وجود ندارد. 

۳ ـ عدم حمایت مردمی: نظرسنجی‌ها حاکی از آن است که بیشتر آمریکایی‌ها با هر گونه مداخله دولتشان در سوریه مخالفند؛ بنابراین، در صورتی که کنگره در حمایت از جنگ رأی بدهد، عملاً نمایندگان آن خود را در تقابل با خواست رأی دهندگانشان قرار داده‌اند. این امر به ویژه برای آن‌هایی که می‌خواهند دوباره وارد کنگره شوند، بسیار خطرناک است. 

در صورتی که کنگره بخواهد به اقدام نظامی در سوریه رأی مثبت دهد، نمایندگان باید حامیان خود را نسبت به ضرورت چنین کاری توجیه کنند. بدین منظور، آن‌ها در بهترین حالت از یک اقدام محدود حمایت خواهند کرد، زیرا قبولاندن چنین کاری به مردم ساده‌تر خواهد بود. 
به هر حال، اوباما برای تأیید تصمیم خود در کنگره کار دشواری در پیش دارد. البته در این راه، برخی گروه‌ها همچون لابی صهیونیستی آمریکا (آیپک) به کمک وی خواهند آمد. اوباما با وعده خارج کردن نیروهای آمریکا از خاورمیانه به ریاست جمهوری رسید، ولی اکنون وی شرایطی فراهم آورده که ریاست جمهوری خودش و نیز اعتبار کنگره، ممکن است به سبب ‌تصویب نکردن حمله به سوریه به خطر بیفتد.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: