پاتریک کلاوسن، مدیر بخش پژوهش انستیتو واشینگتن در خاور نزدیک، به نقش رو به افول نفت در اقتصاد ایران پرداخته و نوشته که این تحول تازه، تلاش های غرب برای اعمال فشار به ایران از طریق کاستن از درآمدهای نفتی را، کمرنگ می کند.

 وی نوشته است: «اگرچه رهبران ایران از مدت ها پیش درپی گذار آرام به یک اقتصاد غیرنفتی بوده اند و کوشیده اند تا از اتکا به درآمدهای ناشی از نفت بکاهند، ولی درعمل، گام های چندان مهمی در این راه برنداشته اند. اکنون تحریم های غرب، ظاهرا آنان را وادار به اقدامی اساسی در این راه کرده است.

 مقام معظم رهبری در پیام نوروزی سال 1392: عیب اساسی که اقتصاد ما از آن رنج می برد، این است که متکی به نفت است، ولی ما می توانیم هر تهدیدی را به یک فرصت تبدیل کنیم.»
 در حالی که نفت در اقتصاد ایران همچنان عنصر مهمی بشمار می آید، در تراز بازرگانی کشور، نقش کمتری پیدا می کند؛ از جمله، در سال ۲۰۱۲ میلادی [که سه ماه و چند روز پیش پایان گرفت] ایران حدود ۵۷ میلیارد دلار واردات و ۳۴ میلیلارد دلار صادرات غیرنفتی داشت. به سخن دیگر، صادرات غیرنفتی ایران، ۶۰درصد صورتحساب های واردات را پوشش داده است. ده سال پیش، این رقم حدود ۲۴ درصد و بیست سال قبل هم حدود ۱۴ درصد بود.
 مقاله پاتریک کلاوسن، در اصل به آمار و ارقام سازمان گمرک جمهوری اسلامی ایران متکی است. وی با نقل آمارهای اداره کل گمرک ایران می گوید که بخشی از این دگرگونی، به تبدیل نفت خام به فرآورده های صنعتی مانند محصولات پتروشیمی مربوط است، ولی صنایع دیگر نیز در این راه سهمی دارند و بزرگترین بازار این تولیدهای صنعتی هم عراق است که در سال گذشته، وارداتی به میزان ۵ میلیارد و ششصد میلیون دلار از ایران داشته است. مشتریان بعدی ایران، به ترتیب چین، امارات متحده عربی، افغانستان، هند و ترکیه هستند.
 پاتریک کلاوسن، رییس بخش پژوهش انستیتو واشینگتن در ادامه مقاله خود همچنین با اشاره به دگرگونی در فعالیت بازرگانان ایران و تغییر نقش سنتی آنان به صادرکنندگان محصولات این کشور، کاهش ارزش ریال و افزایش پایدار ارزش دلار را عاملی در نجات برخی از تولیدکنندگان ایرانی مانند باغداران و صادرکنندگان پسته از ورشکستگی نامیده و تصریح کرده که:‌ «اگرچه این امر موجب محرومیت ایرانیان از پسته معروف ایران شده ولی در همین حال سبب بهره مندی صادرات و اقتصاد ملی شده است.»
 به نوشته آقای کلاوسن، در مجموع، گزارش ۱۷۹ صفحه ای سازمان گمرک ایران، با جزییات نشان می دهد که تراز بازرگانی این کشور به آرامی بهبود می یابد، با این حال ایران هنوز هم موازنه منفی بزرگی در بازرگانی فرآورده های غیرنفتی دارد.
 این مقاله سپس به بودجه سال ۹۲ خورشیدی می پردازد که در آن، محمود احمدی نژاد، سهم درآمدهای نفتی را به ۴۰ درصد هزینه های دولت کاهش داده است و در بخش پایانی، بار دیگر به نقش تحریم ها و پیآمدهای مربوط به سیاست های تحریمی پرداخته و اشاره کرده که تاکنون تحریم های جهانی بر کاهش درآمدهای ناشی از صادارت نفت ایران متمرکز بوده ولی ظاهرا تهران تصمیم گرفته که فشارهای بدیهی تحریم ها را بپذیرد و در همان حال، از نقش نفت در اقتصاد خود بکاهد.
 پاتریک کلاوسن در پایان می نویسد: «به نظر نمی رسد که دولت ایران از راه تحریم ها زمین گیر شود، شاید بشود امیدوار بود که روزی تهران به سیاست انزوای خود پایان دهد ولی از سوی دیگر، ‌بی تدبیری محض خواهد بود که امید برای حل مساله هسته ای جمهوری اسلامی ایران را به چنان آرزویی پیوند زد.»

نظرات شما عزیزان:

afshin

ساعت13:39---15 فروردين 1392

[وب سایت] - [ایمیل]

سلام دوست گلم خوبی وبلاگ خیلی پر محتوایی دارید .برای افزایش بازدید وبلاگ خود با سایت ما تبادل لینک کنید

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: